Job 24

1 «چونكهزمانها از قادرمطلقمخفی نیست. پسچرا عارفاناو ایاماو را ملاحظهنمیكنند؟

2 بعضیهستند كهحدود را منتقلمیسازند و گلهها را غصبنموده، میچرانند.

3 الاغهاییتیمانرا میرانند و گاو بیوهزنانرا بهگرو میگیرند.

4 فقیرانرا از راهمنحرفمیسازند، و مسكینانزمینجمیعاً خویشتنرا پنهانمیكنند.

5 اینكمثلخر وحشیبهجهتكار خود بهبیابانبیرونرفته، خوراكخود را میجویند و صحرا بهایشاننانبرایفرزندانایشانمیرساند.

6 علوفهخود را در صحرا درو میكنند و تاكستانشریرانرا خوشهچینیمینمایند.

7 برهنهو بیلباسشبرا بهسر میبرند و در سرما پوششیندارند.

8 از بارانكوهها تر میشوند و از عدمپناهگاه، صخرهها را در بغلمیگیرند

9 و كسانیهستند كهیتیمرا از پستانمیربایند و از فقیر گرو میگیرند.

10 پسایشانبیلباسو برهنهراهمیروند و بافهها را برمیدارند و گرسنهمیمانند.

11 در دروازههایآنها روغنمیگیرند و چَرخُشتآنها را پایمالمیكنند و تشنهمیمانند.

12 از شهرآباد، نعرهمیزنند و جانمظلوماناستغاثهمیكند. امّا خدا حماقتآنها را بهنظر نمیآورد.

13 «و دیگرانند كهاز نور متمرّدند و راهآنرا نمیدانند، و در طریقهایشسلوكنمینمایند.

14 قاتلدر صبحبرمیخیزد و فقیر و مسكینرا میكشد. و در شبمثلدزد میشود.

15 چشمزناكار نیز برایشامانتظار میكشد و میگوید كهچشمیمرا نخواهد دید، و بر رویخود پردهمیكشد.

16 در تاریكیبهخانهها نقبمیزنند و در روز، خویشتنرا پنهانمیكنند و روشناییرا نمیدانند،

17 زیرا صبحبرایجمیعایشانمثلسایهموتاست، چونكهترسهایسایهموترا میدانند.

18 آنها بر رویآبها سبكاند و نصیبایشانبر زمینملعوناست، و بهراهتاكستانمراجعتنمیكنند.

19 چنانكهخشكیو گرمیآببرفرا نابود میسازد، همچنینهاویهخطاكارانرا.

20 رحم(مادرش) او را فراموشمینماید و كِرم، او را نوشمیكند. و دیگر مذكور نخواهد شد، و شرارتمثلدرختبریدهخواهد شد.

21 زنعاقر را كهنمیزاید میبلعد و بهزنبیوهاحساننمینماید،

22 و امّا خدا جبّارانرا بهقوّتخود محفوظمیدارد. برمیخیزند اگرچهامید زندگیندارند،

23 ایشانرا اطمینانمیبخشد و بر آنتكیهمینمایند، امّا چشماناو بر راههایایشاناست.

24 اندكزمانیبلند میشوند، پسنیستمیگردند و پستشده، مثلسایرینبردهمیشوند و مثلسر سنبلهها بریدهمیگردند.

25 و اگر چنیننیستپسكیستكهمرا تكذیبنماید و كلاممرا ناچیز گرداند؟»